De wildboer bij de Sligro heeft in het najaar altijd (?) roodpootpatrijs en om d’een of d’andere reden kan ik die nooit laten liggen. Dit jaarlijkse “feestje” liep altijd uit op een kleine teleurstelling: droog! Liep, want dit jaar heb ik het eens wetenschappelijk aangepakt en ja, het werkte.
Aangezien het einde der tijden op zich liet wachten, heb ik besloten om dan maar weer eens toe te werken naar het einde der voorraad. Vandaag dus een hapje uit de vakantievoorraad: orzo (koopdatum: mei 2016) en gedroogd eekhoorntjesbrood (koopdatum maart 2015).
Halverwege de kokelarij twijfelde ik nog, maar ik ben eruit: dit hapje heeft géén ogen, want in sojasaus zit geen vis.
Het is geen alledaags hapje en je moet je vooral even niet druk maken over het comfort van de gast, je outfit, je tafel, je vloer en al het andere dat zich binnen een straal van 2 meter bevindt. Maar allez! het is de moeite waard.
Pasta maken is een werkje waar ik niet warm voor liep. Zeker niet met een handmatig pastamachientje. Een hoop (te veel) gedoe. “Liep”, want, nadat Echtgenoot een paar keer wél de moeite nam, ben ik om. Het is zo veel lekkerder, luchtiger en lichter. En met een goed elektrisch apparaat een werkje van niks.
Is het vissoep of is het bouillabaisse? Ik heb geen idee, maar wat ik wél weet is dat mensen die zeggen dat je i.p.v. een passe vite ook best een Magimix kan gebruiken om te pureren dat zelf nooit gedaan hebben. Die Magimix is daar net un petit peu trop vite voor….
Hapjes en drankjes 